من نمیدونم واقعا لوزرم یا شبیهم فقط
یا اینکه خودم میدونم در نا خودآگاهم که لوزرم ولی همش سعی میکنم به خودم ثابت کنم که نیستم
خب اینو میدونم که همیشه شرایط میتونه خیلی بدتر باشه
اینکه الان خیلی چیزا دارم که اصلن متوجهش نیستم، همیشه همینجوریه دیگه، فقط وقتی ی چیزیو از دست بدی میفهمی که اووه ... این ی جورایی اسمش میشه لوزرتر شدن مثلن
خب وقتی به گذشته نگاه میکنم میبینم قبلن خیلی چیزا داشتم که الان از دست دادم احساس لوزری دست میده
ی فکر مثبت اینه که فک کنم ممکن بود از این بدتر باشه؟ خدا رو شکر
بعد ی صدایی میاد میگه چند سال بعد دوباره همین حس میاد سراغت میفهمی الان چیا داری که در آینده از دست میدی
ینی زندگی کلن قراره در جهت از دست دادن باشه؟
میدونی من واقعن فک میکردم قراره ی اتفاق خوب تو زندگیم باشه ی عاقبت خوش، اصن همه همین فکرو میکردن، چون میدیدن خیلی خوب زندگی میکنم
شاید ی چیز باشه که هیچ وقت از دستش ندم: این ساده انگاری، این روح کودکانه که کسی درکش نمیکنه
