ارشد

از معدود موفقیت های سال های اخیر که توی جدال با افسردگی و دارو گذشت٬ قبولی با رتبه ۱۴ تو رشته ای بود که ۴ سال میخواستم ادامه بدم. هیچ کس فکرشو نمیکرد حتی خودم که از پسش به این خوبی بربیام. دو سال طول کشید تا کنکورو رد کنم ولی ارزشش رو داشت.

اون روزی که برای نوشته هام موضوع AI زدم اینجا اصلا تو ذهنم نبود که سال ها بعد بیام بنویسم که با معدل نزدیک ۱۸ درسام رو پاس کردم و پروژم مونده٬ که البته یک سالیه روش پیشرفت نداشتم.

زندگی همینه. همه چیز از ی آرزو شروع میشه. وقتی ذوق ی چیزی رو میکنی و میگی من واقعن این رو میخوام! بقیش داستانه. شروع همون رسیدنه.

من تو زندگیم به این ذوق ها بیشتر نیاز دارم. سال هاست آرزویی اینجوری نکردم و هدف مشخص و طولانی مدت نداشتم. وقتی تو بازه ی بزرگتر نگاه میکنم اینجوریه که بیشتر وقت گذرونی بوده. هدف های کوتاه مدت. شاید این بدترین قسمت افسردگیه. افق دید آدمو میاره نوک دماغش.

تغییر از این لحظه شروع میشه. از بستن اینستاگرام و توییتر. از سکوت و فکر با خودم که کجای زندگیم و چی میخوام ازش؟ و بعد فقط تصورش با جزییات. این خود رسیدنه. بقیش رو خواهی فهمید.

بزرگسالی

۴ سال از آخرین مطلبی که اینجا نوشتم میگذره. وقتی شبکه های اجتماعی و سرویس های جدید مثل قارج همه جا رو گرفت وبلاگ نویسی اولین چیزی بود که فراموش شد. خیلی جاها بودم تو مجازی؛ بیشترین جایی که نوشتم توییتر بود. اونجام سال ۹۶ آرشیو ۳ سال توییتامو گرفتم و بعد پاک کردم دوباره از اول نوشتم.

دختری که الان اینجاس فارغ از اسمش شباهتش با فاراردی ۴ سال پیش کمتر شده و از این راضیه٬ اصلا بناش به تغییر بوده همیشه.

در مسیر رد شدن از بزرگترین ترس های زندگیشه. وقتی به هر کدوم نزدیکتر میشه میبینه اونقدرام ترسناک نبودن. هنوز راه زیادی داره. دوره های سختی رو گذرونده که قوی ترش کردن٬ بهش ثابت شده تحملش بیش از چیزی بوده که تصور میکرده.

دوست دارم دوباره اینجا بنویسم. وبلاگ ماندگارترین حالت خاطره نویسی رو داشته از بین همه چیزهایی که این سال ها از بچگی تا الان امتحان کردم. من آدمِ نوشتن ام و بهترین چیز نوشتن برای خودمه.

خط

دوستمو کلی حرص دادم و متاسفم ک ناراحتش کردم
خیلی برام حرف زد
میگه زندگی یسری خطه، وقتی ی خطو رد میکنی، وقتی کارییو میکنی ک تو قاموست نیست دیگه هیچ وقت اون آدم سابق نمیشی، تو امروز ی خطو رد کردی
میگه وقتی ب اون خطا رسیدی اگه جلو خودتو گرفتی و ردشون نکردی تمومه اگه ردشون کردی دیگه ی بار برای همیشه رد کردی و عذاب وجدانش تا آخر عمر باهاته
همیشه سعی میکنه اشتباهاتیو ک کرده نذاره من تکرار کنم میگه تو "باید" خوب زندگی کنی، جز این حق نداری
همیشه تا ته راه هایی رو ک رفته ب من میگه، همیشه درست میگه
من با همه وجودم دوسش دارم. دعا میکنم همیشه خوشحالیو آرامششو ببینم

محرم

دوباره محرم شده

محرم

خوشبختی

ی روزایی داشتم ک فک میکردم افتادم تو روزمرگی، بیشتر میخواستم از زندگی
عشق میخواستم، دیوونه بازی میخواستم
اون روزا رو از دست دادم، روزایی ک روانشناسا بهش میگن خوشبختی

عادت

فکر نمیکردم هیچ کس عادت کنه به تنهایی
روزها و ماه ها میگذره
بعد یهو ی نفر خودشو پرت میکنه وسط زندگی آدم
روز اول روز دوم سوم چهارم
ده روز دنیاتو عوض میکنه
تو میترسی
عادت کرده بودی به تنهایی
بعد یهو میشماری
شب اول شب دوم سوم
هفت شبه دوباره تنها میخوابی
بعد فک میکنی چقد سخته من چجوری این همه وقت تحمل کرده بودم
چرا وقتی قرار بود بره همه زندگیمو هم زد تو ده روز
چیکار میشه کرد؟
الف- رفت سراغ ی نفر دیگه (من ک سراغ کسی نمیرم اونا خودشون میان بی هوا)
ب- رمان خوند، رمان خوند، ساکت موند

خواب

دلم میخواد با ی آهنگ سمفونیک متال بخوابم

برم تو ی دنیای دیگه برای همیشه

حس

حس میکنم خیلی ضعیف شدم

اونجا

ی دنیای دیگم هست ک من توش ی پسر بچه یک ساله و نیمه دارم، موهاش بوره چشماش قهوه ای کمرنگ
ی دنیای دیگم هس ک تو روستا زندگی میکنم که برنج میکارم
ی دنیایی ک بارون زیاد میاد توش
هوا مه داره صبح

من هر روز اینجا بیدار میشم، روزو شب میکنم

ولی اونجا زندگی میکنم، کار میکنم، مریض میشم بعضی وقتا، تو ساحل با پسرم بازی میکنم
کاش میشد جامو با خودم عوض میکردم ..

بنجامین باتن

مدت هاست دارم کم کم به عقب بر میگردم، ی نقطه شروع داشت مثل انفجار بزرگ بعد آروم آروم انقباض شروع شد

الان مثله 18 سالگی شدم

مثله فیلم بنجامین باتن میمونه